De eerste dagen Paramaribo!
Door: Andrea Engberts
Blijf op de hoogte en volg Andrea
03 Februari 2017 | Suriname, Paramaribo
Hoi allemaal!
Het is zover, mijn eerste blog vanuit het heerlijke Suriname!
Donderdagochtend (2 februari) ben ik om kwart over 6 met het uitzwaai comité richting Schiphol vertrokken. 2 volle koffers achter in de auto (die naar mijn idee precies genoeg wogen). Onderweg veel last van file, maar uiteindelijk precies op tijd om de koffer die in het ruim moet in te leveren. Hup, de koffer op de weegschaal, krijg ik een melding dat de koffer te zwaar is. 25 kilo in plaats van 23 kilo. Tja wat nu.. Koffer los, 2 boeken en een spijkerjasje eruit. Gelukkig was het daarna precies goed! :) Een boek paste nog bij mij in de tas en gelukkig kon de rest bij een ander in de handbagage (dankjewel Frederiek :D). Nog even met het thuisfront en vriendlief koffie gedronken, en toen werd het echt tijd voor het gevreesde moment, afscheid nemen. Hier laat ik me maar niet verder over uit, maar leuk was minder ;)
Samen met 5 andere meiden die hier ook stage gaan lopen zijn we zonder problemen de douane door gekomen en gingen we boarden. De vlucht duurt 9 en half uur, maar prima te doen. We zitten bij elkaar dus we kunnen gezellig kletsen, we hebben allemaal een schermpje voor ons met films, muziek en spelletjes dus het is geen probleem om de tijd uit te zitten.
Na 9 en half uur is het zover, de wielen van het vliegtuig landen op Surinaamse grond! We landen op het vliegveld van Paramaribo, dit is veel kleiner dan wat wij hadden verwacht. De deuren gaan open en we stappen naar buiten. Je verwacht wel warmte, maar deze warmte is wel een harde klap! Het voelt heel warm maar ook nattig aan, het is voor ons gelijk duidelijk hoe het tropisch regenwoud dus aanvoelt!
Door naar de douane.. Op het hele vliegveld was alleen ons vliegtuig en dus ook alleen onze passagiers te bekennen. Dus naar ons idee zouden we wel een keer door die douane heen zijn. Maar nee.. we hebben gelijk kennis gemaakt met de Surinaamse mentaliteit. Heeel relaxed worden de paspoorten gecheckt en worden er een paar vragen gesteld. Na anderhalf uur staan we bij de bagage en kunnen we mee met de afgesproken taxi. Toch een iets andere taxi dan een gemiddelde taxi in Nederland, maar de rit is geweldig! Suriname heeft echt een fantastische natuur! En ohja, ze rijden hier links, die ervaring is ook wel heel leuk! Na zo'n anderhalf uur toeren (waarvan een uur op dezelfde rechte weg) komen we aan op ons adres voor de komende 5 maanden.
De volgende ochtend moet ik samen met Corine en Hilde, die ook in het Academisch Ziekenhuis gaan stage lopen weer op tijd uit bed, want we moeten ons om 8 uur melden. We stappen op onze gekochte fietsen en komen er al snel achter dat het verkeer hier toch niet helemaal zo werkt dan we verwacht hadden! Veel wegen zijn eenrichtingswegen en niet berekend op fietsen omdat de bevolking hier niet fietst. Dus we zijn maar over de stoep (lees: zandpaden langs de weg) tegen het verkeer in zo'n 2,5 kilometer naar het ziekenhuis gefietst. De mensen hier zijn erg vriendelijk en behulpzaam, als we een kruising over willen steken wordt er gelijk gestopt en worden we voor gelaten. (Of misschien denken ze wel, heb je weer een stel van die idiote Nederlanders die laten we maar even voor ;)).
De eerste indruk van het ziekenhuis is goed! Het is een groot verschil met Nederland maar beter dan ik had verwacht! Bij de poort van het ziekenhuis vragen we waar we onze fietsen kunnen stallen. Een beveiliger wil ons de weg wel even wijzen, maar geeft ons gelijk (op Surinaams tempo) een hele rondleiding. Gevolg, te laat op de afspraak. Maar dat maakt hier blijkbaar helemaal niks uit :)
Ik snap ondertussen ook wel waarom de mensen zich hier niet zo druk maken, de temperatuur laat dat gewoon niet toe! ;)
's Middags zijn we achter in de bak van de pick-up Jacoline (zij werkt hier voor de MAF) naar de vreemdelingen politie gebracht, ons visum is voor nu verlengd tot mei, na weer heel wat papierwerk kunnen we hem verlengen tot het eind van onze stage, dus er gaan nog veel meer blog's komen!
Het is zover, mijn eerste blog vanuit het heerlijke Suriname!
Donderdagochtend (2 februari) ben ik om kwart over 6 met het uitzwaai comité richting Schiphol vertrokken. 2 volle koffers achter in de auto (die naar mijn idee precies genoeg wogen). Onderweg veel last van file, maar uiteindelijk precies op tijd om de koffer die in het ruim moet in te leveren. Hup, de koffer op de weegschaal, krijg ik een melding dat de koffer te zwaar is. 25 kilo in plaats van 23 kilo. Tja wat nu.. Koffer los, 2 boeken en een spijkerjasje eruit. Gelukkig was het daarna precies goed! :) Een boek paste nog bij mij in de tas en gelukkig kon de rest bij een ander in de handbagage (dankjewel Frederiek :D). Nog even met het thuisfront en vriendlief koffie gedronken, en toen werd het echt tijd voor het gevreesde moment, afscheid nemen. Hier laat ik me maar niet verder over uit, maar leuk was minder ;)
Samen met 5 andere meiden die hier ook stage gaan lopen zijn we zonder problemen de douane door gekomen en gingen we boarden. De vlucht duurt 9 en half uur, maar prima te doen. We zitten bij elkaar dus we kunnen gezellig kletsen, we hebben allemaal een schermpje voor ons met films, muziek en spelletjes dus het is geen probleem om de tijd uit te zitten.
Na 9 en half uur is het zover, de wielen van het vliegtuig landen op Surinaamse grond! We landen op het vliegveld van Paramaribo, dit is veel kleiner dan wat wij hadden verwacht. De deuren gaan open en we stappen naar buiten. Je verwacht wel warmte, maar deze warmte is wel een harde klap! Het voelt heel warm maar ook nattig aan, het is voor ons gelijk duidelijk hoe het tropisch regenwoud dus aanvoelt!
Door naar de douane.. Op het hele vliegveld was alleen ons vliegtuig en dus ook alleen onze passagiers te bekennen. Dus naar ons idee zouden we wel een keer door die douane heen zijn. Maar nee.. we hebben gelijk kennis gemaakt met de Surinaamse mentaliteit. Heeel relaxed worden de paspoorten gecheckt en worden er een paar vragen gesteld. Na anderhalf uur staan we bij de bagage en kunnen we mee met de afgesproken taxi. Toch een iets andere taxi dan een gemiddelde taxi in Nederland, maar de rit is geweldig! Suriname heeft echt een fantastische natuur! En ohja, ze rijden hier links, die ervaring is ook wel heel leuk! Na zo'n anderhalf uur toeren (waarvan een uur op dezelfde rechte weg) komen we aan op ons adres voor de komende 5 maanden.
De volgende ochtend moet ik samen met Corine en Hilde, die ook in het Academisch Ziekenhuis gaan stage lopen weer op tijd uit bed, want we moeten ons om 8 uur melden. We stappen op onze gekochte fietsen en komen er al snel achter dat het verkeer hier toch niet helemaal zo werkt dan we verwacht hadden! Veel wegen zijn eenrichtingswegen en niet berekend op fietsen omdat de bevolking hier niet fietst. Dus we zijn maar over de stoep (lees: zandpaden langs de weg) tegen het verkeer in zo'n 2,5 kilometer naar het ziekenhuis gefietst. De mensen hier zijn erg vriendelijk en behulpzaam, als we een kruising over willen steken wordt er gelijk gestopt en worden we voor gelaten. (Of misschien denken ze wel, heb je weer een stel van die idiote Nederlanders die laten we maar even voor ;)).
De eerste indruk van het ziekenhuis is goed! Het is een groot verschil met Nederland maar beter dan ik had verwacht! Bij de poort van het ziekenhuis vragen we waar we onze fietsen kunnen stallen. Een beveiliger wil ons de weg wel even wijzen, maar geeft ons gelijk (op Surinaams tempo) een hele rondleiding. Gevolg, te laat op de afspraak. Maar dat maakt hier blijkbaar helemaal niks uit :)
Ik snap ondertussen ook wel waarom de mensen zich hier niet zo druk maken, de temperatuur laat dat gewoon niet toe! ;)
's Middags zijn we achter in de bak van de pick-up Jacoline (zij werkt hier voor de MAF) naar de vreemdelingen politie gebracht, ons visum is voor nu verlengd tot mei, na weer heel wat papierwerk kunnen we hem verlengen tot het eind van onze stage, dus er gaan nog veel meer blog's komen!
-
04 Februari 2017 - 04:19
:
leuk om ook zo jullie ervaringen te lezen. groetjes judith -
04 Februari 2017 - 10:11
Julia:
Goed overgekomen dus...fijn Andrea...om zo je leven daar een stukje te volgen....Maak er een mooie tijd van! Groetjes vanuit Alblasserdam! -
04 Februari 2017 - 10:58
Rieke:
Wat leeeeuk dree! :D genieten! -
04 Februari 2017 - 11:19
Nicole:
Leuk zeg. Tijd voor een e-reader. Veel boeken met weing gewicht. -
04 Februari 2017 - 11:23
Dyonne:
Klinkt goed allemaal!
En wat kun je leuk schrijven eh, :)
Volgensmij ga je geweldig genieten daar, maar vergeet niet zo af en toe medelijden te hebben met de mensen in nl -
04 Februari 2017 - 20:24
Oom Jan:
Leuk deze eerst updaten. Veel succes en hou je taai -
05 Februari 2017 - 10:35
Simone Mekenkamp:
Al lekker aan de Pom of Roti gezeten? Lekker genieten hoor Andrea! -
05 Februari 2017 - 17:12
Jolien :
Leuk om je eerste ervaring te lezen Andrea!
Geniet van alles en super veel succes met jullie werk in het ziekenhuis, lijkt me fantastisch!
X Jolien -
05 Februari 2017 - 17:18
Andrea Engberts:
Dankjewel voor al jullie lieve reacties! :) -
05 Februari 2017 - 20:28
Herna:
Leuke blog Andrea.. wens je veel succes en plezier
-
06 Februari 2017 - 09:28
Dineke Berends:
Hoi andrea
Leuk zo n verslag Geniet er van -
06 Februari 2017 - 14:11
Je Geliefde Zuster:
Gaaf stukje! Have fun! -
10 Februari 2017 - 14:54
Janny Reterink:
Erg leuk andrea , om jou ervaringen te lezen . Succes .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
